San Piero Scheraggio

Przedsionek kas biletowych prowadzi do dwóch niedawno odrestaurowanych sal, które dawniej stanowiły część bardzo starej romańskiej świątyni San Piero Scheraggio.
Kościół został zbudowany w XI wieku w miejsce jeszcze starszej świątyni z IX wieku i poświęcony w 1068 roku.

W 1292 roku, kiedy kościół był siedzibą Rady Komuny, Giano della Bella ogłosił w nim swoje Ordinamenti di Giustizia, dotyczące rządów miasta.
Dante i Boccaccio również wygłaszali tam publiczne przemówienia.

W 1560 roku kościół został włączony do fabryki Uffizi i znacznie zmniejszono jego powierzchnię, jednak pozostał otwarty dla wiernych aż do połowy XIX wieku. Pierwsza sala przecinana jest pośrodku podwyższonym przejściem; nadal widoczne są pozostałości oryginalnej posadzki i kilka średniowiecznych grobów.

W tym pomieszczeniu tymczasowo eksponowane są freski Andrea del Castagno przedstawiające wybitnych mężczyzn: Sybilla Cumae, Giovanni Boccaccio, Francesco Petrarch, Dante Alighieri, Farinata degli Uberti, Pippo Spano, Niccolò Acciaioli, Estera i królowa Tomiri.
Postacie te, o solidnych i energicznych sylwetkach, są bardzo reprezentatywne dla heroicznej koncepcji postaci ludzkiej artysty, która kilka lat później stała się jeszcze bardziej konkretna w pomniku Niccolò da Tolentino, namalowanym w Santa Maria del Fiore.

Po prawej stronie znajduje się duży obraz przedstawiający bitwę pod San Martino, autorstwa Corrado Cagli, podarowany galerii Uffizi przez Franco Muzzi. Druga sala odpowiada absydzie starożytnego kościoła i zachowały się w niej fragmenty fresków, które ją pokrywały, a także Madonna della Ninna autorstwa Mistrza San Martino alla Palma (XIV wiek). W przedsionku windy widoczne są dwie kolumny z prawej nawy San Piero Scheraggio ze śladami fresków, które je pokrywały: na jednej z nich znajduje się wizerunek św. Franciszka.

Na lewej ścianie portret upamiętnia Annę Marię de' Medici, elektryczkę palatynę, która w testamencie przekazała Galerię Uffizi państwu toskańskiemu, a na przeciwległej ścianie wisi współczesne dzieło Giorgio De Chirico. W tle widoczne jest Zwiastowanie Alessandro Botticellego, fresk przeniesiony z klasztoru San Martino alla Scala, uważany za jedno z arcydzieł mistrza.