Livorno-excursie aan wal: privé-dagtrip naar Pisa en Florence

De scheve toren van Pisa (Torre pendente di Pisa) dient als campanile, of vrijstaande klokkentoren, voor de kathedraal in Pisa, Italië; een stad die over de hele wereld bekend staat om de onbedoelde scheefheid van de toren. De toren staat vlak achter de kathedraal van Pisa en is het op twee na oudste gebouw op het kathedraalplein van Pisa (Piazza del Duomo), na de kathedraal en het baptisterium van Pisa. De toren begon in de 12e eeuw te hellen vanwege de ontoereikende fundering aan één kant, waar de grond te zacht was om het gewicht van het gebouw goed te kunnen dragen. Dit werd nog veel erger in de jaren voordat het gebouw in de 14e eeuw werd voltooid. Het bleef verslechteren totdat er in de late 20e en vroege 21e eeuw pogingen werden ondernomen om de toren te stabiliseren en de helling gedeeltelijk te herstellen. De hoogte van de toren is respectievelijk 55,86 meter (183,27 voet) en 56,67 meter (185,93 voet), aan de lagere en de hogere kant. Aan de basis is de muur 2,44 meter (8 voet 0,06 inch) breed. Het gewicht van de constructie wordt geschat op ongeveer 14.500 ton. De toren heeft 296 of 294 treden; de trap aan de noordzijde op de zevende verdieping heeft twee treden minder. In 1990 bleek de toren 5,5 graden te hellen; deze hoek, gemeten tijdens herstelwerkzaamheden tussen 1993 en 2001, werd later teruggebracht tot 3,97 graden met een overhangvermindering van 45 centimeter. In de twee decennia tot 2018 hellende de toren minder, namelijk 4 centimeter

30 minuten - Toegangsticket NIET inbegrepen

Het Domplein van Pisa, waar de kathedraal, het baptisterium en de klokkentoren naast het kerkhof (of Campo Santo) staan, is een architectonisch ensemble dat zo opvallend harmonieus is dat Le Corbusier het vergeleek met de Akropolis in Athene. De keuze van de materialen – voornamelijk wit marmer – en de blinde bogen op het lagere niveau en de kleine functionele loggia's op de bovenste verdiepingen suggereren dat het om één enkel project gaat, alsof het de gezamenlijke uitdrukking is van een groep kunstenaars die in korte tijd effectief samen aan één bouwplaats hebben gewerkt. In werkelijkheid heeft dit project vele jaren in beslag genomen en hebben er verschillende architecten, beeldhouwers en schilders aan meegewerkt gedurende een periode van meer dan drie eeuwen, meer dan een half dozijn zeer invloedrijke periodes. De bezoeker van deze plek wordt overweldigd door het plotselinge uitzicht op de vier monumenten, een aanblik die alleen maar 'wonderbaarlijk' kan worden genoemd, in de gelukkige woorden van D'Annunzio. Ze lijken uit een weidse, strakke groene omgeving te verrijzen, hoewel deze teruggaat tot de 19e eeuw en in neomiddeleeuwse stijl is aangelegd door het slopen van gebouwen die niet aan de normen voldeden en moestuinen die vroeger op deze plek werden aangelegd. Door dit historische gebruik verschilt dit plein in Pisa van andere middeleeuwse kathedraalpleinen, zoals die in Parma, Modena, Siena en Perugia, waar de stad zich vanuit de kathedraal uitbreidt. Deze vrij decentrale ruimte is echter altijd het spirituele en zelfs emotionele centrum van Pisa geweest

Gratis toegang

Oude Brug

De brug op het smalste punt van de Arno, waarvan traditioneel wordt aangenomen dat er al sinds de Romeinse tijd een brug stond, was de plaats waar de Via Cassia de rivier kruiste. De brug werd voor het eerst vermeld in 996 en was gebouwd met stenen pijlers en een houten bovenbouw. De brug stond totdat hij in 1117 door een overstroming werd verwoest. Daarna werd hij in steen herbouwd, maar in 1333 werd hij opnieuw door een overstroming weggevaagd, waarbij alleen twee centrale pijlers overeind bleven, zo schreef Giovanni Villani in zijn Nuova Cronica. De reconstructie vond plaats in 1345. Giorgio Vasari vermeldde dat volgens de toenmalige opinie de brug was ontworpen door Taddeo Gaddi, een van de weinige kunstenaars uit de tijd van Giotto die tweehonderd jaar later, in de Trecento, nog bekend was; moderne historici hebben echter gesuggereerd dat Neri di Fioravanti een andere mogelijke ontwerper zou kunnen zijn. In een kleine ruimte in het midden van de brug bevindt zich een oude gedenksteen met de volgende inscriptie: In drieëndertig na dertienhonderd stortte de brug in als gevolg van een grote overstroming; tien jaar later werd hij, naar wens van de gemeente, herbouwd met deze versiering. De Torre dei Mannelli was ter verdediging gebouwd op de zuidoostelijke hoek van de brug. De brug bestaat uit drie segmentbogen. De hoofdboog heeft een overspanning van 30 meter (98 voet) en de twee zijbogen hebben elk een overspanning van 27 meter (89 voet). De hoogte van deze bogen varieert van 3,5 tot 4,4 meter (11½ tot 14½ voet), wat een verhouding tussen overspanning en hoogte van 1:5 oplevert. Deze plek is altijd vol geweest met winkels en verkopers die hun waren uitstallen op tafels voor hun winkels, nadat ze toestemming hebben gekregen van de Bargello, die optreedt als rechter, politiechef en een soort burgemeester. De achterste winkels, die vanaf de rivier gezien worden als retrobotteghe, zijn in de zeventiende eeuw bijgebouwd. In tegenstelling tot alle andere bruggen in Florence werd de Ponte Vecchio niet verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen de Duitsers zich op 4 augustus 1944 terugtrokken voor het oprukkende Britse 8e leger. Veel lokale bewoners en gidsen schrijven dit toe aan een speciaal bevel van Hitler. In ieder geval werd de toegang tot de brug verhinderd door de verwoesting van de gebouwen aan beide uiteinden, die nu zijn herbouwd met een mix van originele en moderne ontwerpkenmerken

15 minuten - Gratis toegang

Piazzale Michelangelo

Dit plein in Florence, ontworpen door architect Giuseppe Poggi en gebouwd in 1869, ligt op een heuvel net ten zuiden van het historische centrum. In die tijd werd ook de wijk Oltrarno aan de zuidelijke oever van de Arno gerenoveerd. Florence was toen de hoofdstad van Italië en er was een stadsvernieuwingsproject gaande voor de hele stad onder de naam Risanamento of Renovatie van de wijken. Lungarno, unieke promenades langs de rivier, werden aangelegd langs de oevers van de rivier. De stadsmuren uit de veertiende eeuw werden aan de rechteroever afgebroken en omgevormd tot Viali di Circonvallazione, bedoeld als imitatie van de Franse boulevards met zes rijstroken en bomen aan weerszijden. Aan de linkerkant van de Viale dei Colli lag een met bomen omzoomde hoofdweg van meer dan 8 kilometer lang die naar het Piazzale Michelangelo leidde, speciaal aangelegd als uitkijkterras met een panoramisch uitzicht over de stad. In het midden van het plein staat een bronzen standbeeld van David dat uitkijkt over Florence. Dit plein, ter nagedachtenis aan de renaissancekunstenaar Michelangelo, heeft kopieën van veel van zijn marmeren werken verspreid over heel Florence (voornamelijk David en de vier allegorische figuren uit de Medici-kapel in San Lorenzo). Het werd op 25 juni 1873 door negen ossen aangevoerd. Deze loggia, ontworpen door Poggi, is in neoklassieke stijl, die over het algemeen wordt voortgezet op het terras dat nu als restaurant wordt gebruikt. Hoewel het bedoeld was als museum voor de werken van Michelangelo, is dat nooit gebeurd. Een inscriptie in grote letters op de muur van het balkon onder de loggia verwijst naar zijn kunstenaarschap. Pogg heeft hier in 1911 zijn monument gemaakt. Het beschrijft Florence van Forte Belvedere tot Santa Croce, over de Lungarni en de bruggen over de Arno, waaronder de Ponte Vecchio. Ook te zien zijn de Duomo, het Palazzo Vecchio, het Bargello en de achthoekige klokkentoren van Badia Fiorentina. De heuvels van Settignano en Fiesole rijzen boven de stad uit. Neem de met bomen omzoomde Viale Michelangelo, die rond dezelfde tijd is aangelegd, of ga de trappen en hellingen op vanaf het Piazza Giuseppe Poggi, de Poggi-hellingen genaamd, in San Niccolò.

20 minuten - Gratis toegang

Basiliek van Santa Croce in Florence (Basilica di Santa Croce) (Voorbij)

De Basilica di Santa Croce, ook wel de Basiliek van het Heilig Kruis genoemd, is de belangrijkste Franciscaanse kerk in Florence, Italië, en heeft de status van basilica minor binnen de rooms-katholieke kerk. De basiliek ligt aan het Piazza di Santa Croce, ongeveer 800 meter ten zuidoosten van de Duomo. Oorspronkelijk werd de locatie gekozen in een moerassig gebied buiten de stadsmuren. Deze basiliek is de laatste rustplaats van enkele van de beroemdste figuren van Italië, waaronder Michelangelo, Galileo, Machiavelli, de dichter Foscolo, de filosoof Gentile en de componist Rossini, waardoor het de naam Tempel van de Italiaanse Glorie heeft gekregen.

Gratis toegang

Dom van Florence (Cattedrale di Santa Maria del Fiore) (Voorbij)

De kathedraal van Florence of Cattedrale di Santa Maria del Fiore staat in Florence, Italië; Duomo di Firenze. De bouw begon in 1296 in gotische stijl door Arnolfo di Cambio en werd architectonisch voltooid in 1436 met een koepel van Filippo Brunelleschi. De buitenkant van de kerk is verfraaid met marmeren panelen in groene en roze tinten langs witte schaduwen die zijn ingelijst - een decoratie die ook dient om een sierlijke neogotische voorgevel uit de 19e eeuw van Emilio De Fabris te eren. Het baptisterium en de Campanile van Giotto maken deel uit van het kathedraalcomplex op het Piazza del Duomo. Deze drie gebouwen staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO als onderdeel van het historische centrum van Florence en zijn een belangrijke toeristische attractie in Toscane. Deze basiliek is een van de grootste kerken van Italië; tot de komst van nieuwe bouwmaterialen in de moderne tijd stond deze koepel vooral bekend als de grootste ter wereld. Het is nog steeds de grootste bakstenen koepel die ooit is gebouwd

Gratis toegang

De klokkentoren van Giotto (Campanile di Giotto) (Voorbij)

De Campanile van Giotto is een aparte klokkentoren die deel uitmaakt van de architecturale complex dat de kathedraal van Florence vormt, gelegen aan het Piazza del Duomo in Florence, Italië. De toren staat naast de Basilica di Santa Maria del Fiore en het Baptisterium van Sint-Johannes. De toren is een prachtig voorbeeld van Florentijnse gotische architectuur, met het ontwerp van Giotto, aangevuld met sculpturale versieringen en opvallende inlegwerk van gekleurd marmer. Het slanke ontwerp heeft een vlakke onderkant met hoeken van 14,45 meter en een hoogte van 84,7 meter, ondersteund door gebogen steunen op elke hoek. Deze plek is verdeeld in vijf duidelijke secties

Gratis toegang

Oude Paleis (Voorbij)

Het stadhuis van Florence, Italië; het Palazzo Vecchio biedt uitzicht op het Piazza della Signoria, waar een kopie van Michelangelo's standbeeld van David staat naast de groep sculpturen bij de Loggia dei Lanzi. Het werd eerst Palazzo della Signoria genoemd, naar het bestuursorgaan van de Republiek Florence, en had daarna vele andere namen, zoals Palazzo del Popolo, Palazzo dei Priori en Palazzo Ducale, die allemaal verwijzen naar zijn functies in vroegere tijden. Dit gebouw kreeg zijn huidige naam omdat het huis van de hertogen van Medici naar het Palazzo Pitti aan de andere kant van de rivier de Arno verhuisde

Gratis toegang

De koepel van Brunelleschi (Cupola del Brunelleschi) (Voorbij)

De achtzijdige koepel van de kerk, bestaande uit twee samengevoegde puntige vormen, werd gebouwd tussen 1418 en 1434 volgens een ontwerp van Filippo Brunelleschi, dat in 1418 tijdens een wedstrijd werd ingediend. Dit ontwerp werd pas in 1420, na veel discussie, goedgekeurd. Dit buitengewone bouwwerk, dat bliksem, aardbevingen en de tand des tijds heeft doorstaan, blijft iedereen die het van veraanschouwt, fascineren. De overspanning van de koepel is 45,5 meter. De wedstrijd die in 1418 werd uitgeschreven door de Opera di Santa Maria del Fiore werd gewonnen door Brunelleschi, maar de bouw begon pas twee jaar later en werd pas in 1434 voltooid. Op 25 maart 1436 wijdde paus Eugenius IV de kathedraal van Florence in. Brunelleschi maakte op ingenieuze wijze gebruik van een dubbele schaalconstructie om de koepel zonder steigers te kunnen bouwen, waardoor er ruimte ontstond tussen de twee lagen. De binnenste schaal, die meer dan 2 meter dik is, bestaat uit lichte bakstenen die in visgraatmotief zijn gelegd en fungeert als zelfdragend element van de constructie; de buitenste koepel dient alleen als afdekking en biedt weerstand tegen de wind. Een door Brunelleschi ontworpen conische daklantaarn, voltooid in 1446, is bovenop de koepel geplaatst. De vergulde koperen bol en het kruis op de top van de lantaarn, met daarin relikwieën, zijn gemaakt door Andrea del Verrocchio in 1466. Tussen 1572 en 1579 werd de binnenkant van de koepel beschilderd met fresco's door Giorgio Vasari en Federico Zuccari, die ervoor kozen om het Laatste Oordeel af te beelden, een onderwerp dat aansluit bij de iconografie die in het baptisterium is gebruikt. Tussen 1978 en 1994 zijn de fresco's op de binnenkant van de koepel volledig gerestaureerd.

Gratis toegang

Galleria dell'Accademia (Accademia-galerij)

De Galleria dell'Accademia di Firenze is een kunstmuseum in Florence, Italië, beroemd om het beeldhouwwerk van David door Michelangelo. Andere beeldhouwwerken van dezelfde kunstenaar zijn ook in dit museum te vinden, evenals verschillende belangrijke schilderijen van Florentijnse schilders, voornamelijk uit de periode tussen 1300 en 1600, dat wil zeggen van de Trecento tot de late renaissance. De Galleria is compacter en meer gespecialiseerd dan het Uffizi, het belangrijkste kunstmuseum van Florence. Het ligt naast de Accademia di Belle Arti, de academie voor schone kunsten van Florence, maar heeft verder geen banden met deze instelling.

45 minuten - Toegangsticket NIET inbegrepen